​​Шуран Баяр

Совет засагай үедэ хаа-хаанагүй путёвкоор ябадаг байгаа гүб даа. Тиигээд Улаан-Yдэдэ хүдэлдэг хоёр нютагай хүбүүд ондо-ондоо ажалhаа путёвкоор шагнагдаад, Ленинград хото зорёо юм ха.

Зунай саг байгаа. Эрмитаж соо ороод ябатараа, хажуудань ябаhан бүлэг хүнүүдые халта хараад, нэгэ хүйхэрынь хэлээ гэхэ: «Yгы, энэ яагаа манай тэндэхи Шуран Баяртал адли негрнүүд ябадаг юм бөө!»

Шуран Баярынь үбhэндэ ябаад, негрһээ өөрэгүй пэтэн хара болошонхой Ленинград ошоhон байгаа ха юм.

«Баян» үгэтэй

(хөөрэлдөөн)

- Теэ…

- Юу теэ гэжэ?

- Тиигээд теэ…

- Юундэ тиигээд теэ?

- Тиимэ болошоо ха юм. Теэд тэрээнэйш тиихэдэнь яаха хүмбиб?

- Юундэ тиигүүлжээ байгаа юмши?

- Болииш теэ гэхэдэм, тиижээл байгаа ха юм.

- Тэрээнтэй тиингүйгөөр болохо байгаагүй юм гү?

- Yгы, теэ…

- Тиимэл хүн гүбши даа.

- Хүрөө болол даа, ганса би тиимэ hэн гүби!

- Орой наанаhаашни духа руушни hайсахан тиижэрхиhэйб!

- Һанаал hэм, шамайе тиихэ гэжэ.

- Болиё-аа даа. Хүниие бү тии!

- Шишье намайе бү тии!

- Зай, тиигээ hаа, үшөө хэнииеб даа тии­хэмнай гү?

- Тиихэл болоо гээшэ аабзабди даа… хүгжэн hалбарха гэжэ этигэ­дэг.

Цырендулма ЧИМИТОВА