​​“В горах туман и красота!”

ХX зуун жэлэй 1960 он. “Коминтерн” колхоздо үбһэ хуряалга түлэг дундаа ябажа байгаа. Үбһэшэдэй олон бригаданууд хоорондоо мүрысэдэг һэн. Тэрэ үедэ дайнһаа амиды мэндэ гэртээ бусаһан ветеранууд бригадирнуудаар хүдэлхэ. Тэдэнэр эрилтэ ехэтэй, шанганууд бэлэй.

Үбһэнэй халуун хаһада үбһэшэдэй отогтоо сайлажа байтар, ямаршьегүй сэлмэг байһан тэнгэри гэнтэ бүрхэжэ эхилбэ. Тиигээд лэ бригадирай зосоо баһа бүрхэжэ эхилбэ:

- Түргөөр сайгаа уугты, аадар орохонь!

Сайлаха аргагүй, булта яаралтай ажалдаа гүйлдэжэ гарабад.

Тиигэжэ аадарһаа урид хатааһан үбһэеэ тарма­жа бухаллаад, һанаагаа амархадаа, Мараанай Цэ­дэнжаб үбгэн нютагаймнай хүн зоной дууладаг:

“Хабтагай сагаахан Тэлэмбэмнай

Хадаараа манараад гоё гээшэнь”, -

гэжэ дууе ород хэлэндэ амаргүй оршуулжа дуулаба:

“Доска белая Телемба

в горах туман и красота”.

Мүнөөшье хүрэтэрөө хүн зон энеэлдэдэг.

Роза ДОНДОКОВА, хүдөө ажалай ветеран