​“Горелые коровы”

Зунай халуун саг. Наран дээрэ, харгы холо. Серёжын эгэшэ дүү хоёр машинын нэгэ жэгдэ хүүеэн соо унташанхай, эжынь баhал hайса hажана хэбэртэй. Хүбүүгээ нүхэр болгон, машинынгаа жолоо бариһан эсэгэнь үе-үе болоод лэ, гэдэргээ Серёжодоо хандажа: «Бү унта, бү унта, ши эрэ хүн гээшэш!» - гэнэ.

«Yгы, би унтанагүйб. Унтанагүйб», - гээд, Серёжа иишэ тиишээ хаража ябатараа, абяагүй, нэгэ хэды соо дуугүй болоһон аад, гэнтэ:

- Харыт, харыт, горелые коровы, горелые коровы! - гэжэ хашхарба. Унташаһан эгэшэ дүү хоёрынь һэришэбэ:

- Юу? Юун гэнэбши? - гэжэ Туяна эгэшэнь асууна.

- Горелые коровы, - гэжэ Серёжа харюусана. Эжынь баhал һэреэд, ехээр гайхан hураба:

- Юу, юу гэнэбши даа? Сережа:

- Горелые коровы говорю, - гэбэ. Эжынь эрьелдэн хараад, hанаагаа заhан дуугарба:

- Аа, хара үнеэдые хараа ха юмши даа. Юун гээшэеэ хараа гээшэб гэжэ гайхаашьеб, сошоодшье абаалби, - гэжэ һанаагаа амарба.

Хотодо үндыжэ байһан багахан Серёжа хаб хара үхэрнүүдые хаанаhаа хараһан байхаб даа, тэдэниие түрүүшынхиеэ харахадаа: «Горелые коровы, горелые коровы!» - гээ юм ааб даа.