Совет засагай үедэ хаа-хаанагүй путёвкоор ябадаг байгаа гүб даа. Тиигээд Улаан-Yдэдэ хүдэлдэг хоёр нютагай хүбүүд ондо-ондоо ажалhаа путёвкоор шагнагдаад, Ленинград хото зорёо юм ха.
Зунай саг байгаа. Эрмитаж соо ороод ябатараа, хажуудань ябаhан бүлэг хүнүүдые халта хараад, нэгэ хүйхэрынь хэлээ гэхэ: «Yгы, энэ яагаа манай тэндэхи Шуран Баяртал адли негрнүүд ябадаг юм бөө!»
Шуран Баярынь үбhэндэ ябаад, негрһээ өөрэгүй пэтэн хара болошонхой Ленинград ошоhон байгаа ха юм.
«Баян» үгэтэй
(хөөрэлдөөн)
- Теэ…
- Юу теэ гэжэ?
- Тиигээд теэ…
- Юундэ тиигээд теэ?
- Тиимэ болошоо ха юм. Теэд тэрээнэйш тиихэдэнь яаха хүмбиб?
- Юундэ тиигүүлжээ байгаа юмши?
- Болииш теэ гэхэдэм, тиижээл байгаа ха юм.
- Тэрээнтэй тиингүйгөөр болохо байгаагүй юм гү?
- Yгы, теэ…
- Тиимэл хүн гүбши даа.
- Хүрөө болол даа, ганса би тиимэ hэн гүби!
- Орой наанаhаашни духа руушни hайсахан тиижэрхиhэйб!
- Һанаал hэм, шамайе тиихэ гэжэ.
- Болиё-аа даа. Хүниие бү тии!
- Шишье намайе бү тии!
- Зай, тиигээ hаа, үшөө хэнииеб даа тиихэмнай гү?
- Тиихэл болоо гээшэ аабзабди даа… хүгжэн hалбарха гэжэ этигэдэг.
Цырендулма ЧИМИТОВА