«Буряад үнэнэйнгөө» уншагшадай анхаралда хари гүрэндэ түбхинэһэн аха дүүнэрэйнгээ түүхэ намтарые хүргэжэ һонирхуулха зорилготой толилолгонуудаа үргэлжэлүүлхэмнай. Энэ удаа Монгол орондо ажаһуудаг үнинэй багша Бальжи-Нимын ЗИЙДЭГМАА эгэшын түрэһэн аба тухайгаа дурсалга бэшэһыень дурадханабди.
XX зуун жэлэй эхин. Агын талада хүлгөөтэй. Хүн зон бүлэг бүлэгөөрөө угайнгаа буусаһаа бодожо зөөнэ. Эгээл тиимэ нэгэ бүлэгэй бүридэлдэ Гомбын Дамдинтан гэжэ аяар 18 хүүгэдтэй айл Дээдэ-Элеэ нютагһаа хүдэлбэ.
Эд хогшолоо шэрээд, улаан сурбаяа дахуулаад, хари газарта түбхинэхэ зорилготой ябаһан Дамдинай зүрхэн гэншэнэ. Эрьежэ һөөргөө харан-харан зогсоходоо, хэзээл, хаанаһаал Сэрэн хүбүүмни хүсэжэ ерэхэнь гээшэб гэжэ хүлеэһээр лэ, Монголой газар дэбисхэртэ оробо.
Минии аба Сэрэн 1906 ондо гутаар хальбан омогой Одоной Нагмидай Гомбын Дамдинай ууган хүбүүниинь боложо түрэһэн юм. Хара багаһаа эхэ эсэгэдээ туһалжа, олон дүүнэрээ үндылгэлсэхэ гээд, баян ород айлай ажал хэдэг байһан. 16-тай болоод, холо хүдөө адуу хаража байха үедэнь гэртэхиниинь Монгол зөөжэ гарашаһан байгаа. Хүбүүндээ дуулгаһаншье һаань, тэрэнь ерэжэ үрдеэдүй байхадань, хүлеэхэ аргагүй, ябаха баатай болоо һэн ха.
Сэрэн хүбүүнэй гэртээ хүрэжэ ерэхэдэ - хон-жэн, хэншье, юуншье үгы. Түрэлхидһөө, хүршэнэрһөө һурагшалхадань, аба эжынь Монгол зөөжэ ябашаһан байба. Харин хойноһоонь ошохо гэхэдэ, хилэ шангаржа, хүнһөө байха, мал адууһанайшье бэлээр нааша, саашаа ябахын аргагүй болошоод байһан үе. Зай, яахаб?! Гэртэхинһээ хосорооб гээд, уйдажа, уйлажа байха бэшэ, ором мүрөө бэдэрхэ ёһотой. Тиигэжэ хэдэн һарын туршада хилэ зубшажа ябаһаар, амитан аргатай гэдэг ёһоор, нэгэ соорхой оложо, одоошье гараба.
Хүгшэн абатамни хилэ гарамсаараа, нэгэ хирэ Онон голой эрьеэр байгаад, удаань бүри саашаа нүүжэ, мүнөөнэй Дорнод аймагай Баян-Уула сомоной дэбисхэр дээрэ Даамхай, Дэлбэрхэй гэжэ хүндынүүдээр түбхинөөд байгаа һэн ха. Энэл багта байһан байха гээд ябаһаар, удангүй гэртэхинээ олоо һэмби гэжэ абамнай дурсадаг һэн.
Дамдинай Сэрэн Монгол гараад, хэды жэлэй үнгэрһэнэй хойно сэрэгтэ мордоhон байна. Хүбсэгэл, Ара-Хангай, Забхан аймагуудта улаантанай урдаһаа гараһан хүдэлөөниие даралсаа. 1935 ондо сэрэгһээ бусаад, түрүүн Ажа үйлэдбэриин комбинадта, удаань Ажа үйлэдбэриин яаманда инженер-механигаар хүдэлөө. Багаһаа ород айлай мал хараһан хадаа ород хэлэндээ бэрхэ һааб даа. Тиигэжэ һургуули һударгүйшье һаа, угһаа һэргэлэн, техникэдэ абьяастай, ажалдаа шударгы байхадань, ородууд ехэ дэмжэдэг байгаа. 1943 ондо, Дэлхэйн 2-дугаар дайнай үедэ дахяад сэрэгтэ татагдахаданьшье, ахамад солотой ородууд сэрэгэй прокуратурада алба хаахыень дурадхаһан байна. Дамдинай Сэрэн Халхын-Голой байлдаанда хабаадалсажа, далайн эрье хүрэтэр ябаһан дайшалхы намтартай.
Абамнай 1958 онhоо Дорнод аймагай Баян-Уула сомоной “Холбоо” нэгэдэлдэ, удаань 1961 онhоо наһанайнгаа амаралтада гаратараа, Улаан-Баатар хотын Хүдөө ажахын материал, техникэ хангамжын баазада хүдэлөө. 1961 онhоо эхилээд, Сүхэ-Баатарай талмайн хүндэтэ самбарhаа абымнай зураг буугаагүй hэн. “Алтан гадаһан”, Хүдэлмэриин габьяагай, Байлдаанай габь- яагай, Улаан тугай одонууд гээд лэ, энгэрээрээ дүүрэн медальтай һэн.
Гэртээшье миин hуудаггүй, ходол нэгэ юумэ хэжэ байгша hэн. Хашаа соогоо хэдэн томо байшантай, худагтай байгаа. Хотодо байһан аад, тахяа, үнеэ бариха. Элдэб ногоо ургуулха, жэмэсэй модо тариха. Тиихэдэ һонин лэ саг байhан ха. Гэрэйнгээ хашаа соо ногоо тарижа эдиhэнэйнгээ түлөө 50 түхэригөөр торгуулһан юм. 1960 ондо яла түлэһэн саарһаниинь мүнөөшье аша хүбүүнэйдэнь байдаг.
Аба эжымнай хүндэ туһалхал гэжэ ябадаг зон байгаал даа. Айлшадай орожо ерэхэдэ, эмдэрхэй сүүмхэ чемоданиинь, гутал хубсаhыень заhажа үгэхэ. Хүдөө нютагhаа ерэhэн аха дүүнэр, мүн таниха, танихашьегүй зониие гэртээ байлгаха - ходол багтажа ядажа, үймэжэ байгша hэн.
Абамнай үглөө бүри гимнастика хэдэг һэн. Газаа гаража гүйхэ, хүйтэн уhаар бэеэ угааха. Үбэлэй хүйтэндэ саhаар угаагаад, яб ягаан болоод орожо ерэгшэ hэн. Тэрэнэйнгээ ашаар тон элүүр, шиираг бэетэй байгаа. Зүрхэнэйнь сохилто залуу хүнэйхи шэнги байна гэжэ эмшэд хэлэгшэ hэн. Харин 1983 ондо автомашинын усалда орожо, гээгдээ hэн даа. Ум ма ни бад мэ хум!
“Абымни хэлэдэг үгэ, хэдэг юумэн тархиhаа гарадаггүй. Үри хүүгэд, аша зээнэрэйнгээ амиды бурхан байhан хайратай аба, Тандаа сэдьхэл зүрхэнhөө мүргэжэ зальбарнабди! Дээдэ тэнгэриhээ хаража, хасардажа байгыт даа!”