​​​​​«Буряад үнэнэй» шогуудһаа: “Чимит, юундээ яараабши?”

Поэт Солбон Ангабаев айл боложо, аятай зохидхон түрэ үнгэргэбэ. Бидэнэр, залуу, үбгэн нүхэдынь байлсабабди. Хоца Намсараев оройтожо, түрэмнай эхилхэ сагтаа эхилбэгүй. Нэгэ саг, хоёр саг. Шалаатай боложо эхилбэ... Хоца Намсараевнай тииһээр ерэбэ даа. Аха заха хүн хадаа түрүүшын түүрээлгэтэ үгэ хэлээ һааб даа. Үгэ урдажа байна. Үбгэмнай дан халашаба хэбэртэй.

Энэ үеэр Чимит Цыдендамбаев хэдэн үгэ хабшуулжархиба: “Хоца Намсараевич, дан удаан хэлэжэ байнат. Эндэмнай митинг, суглаан бэшэ ха юм даа». Тиихэдэнь сошордон алдабашье, Хоца Намсараевич харюусаба: «Байза, Чимит, юундээ яараабши, духаряадаа гү? Бишни митинг дээрэшье, суглаан дээрэшье үгэ хэлэхэб. Түрэ хурим дээрэшье, хаанашье хэлэхэб. Яагааб, юун болооб”.

Шогтой үгэнүүд хэзээдэшье “хүхэ модон” энеэдэ үүсхэдэг ха юм даа. Энэшье удаа баһал тиигээ һэн.