Хорёо соохоноо хонидоо тоолоод

 «Хоол баринхай гүш?», - гэжэ hая болотор мэндэ­шэлсэжэ ябаhан хитадуудта нөөсэ баялигаа миинтээр шахуу дамжуулжархёод, мүнөө «үмдэгүй» болоhон аад, «үбдэг соорхойдоо» үшөө өөдэрхэжэ байгаа гүб даа, манай гүрэн... Теэд яахаб? Ород хүнэй зосоохи тиимэ зайраа, үргэн дэлгэр, гүн бодолгүй, hэбхихэн. Тиибэшье ородуудтаяа яба­ашамнай холо дээрэ – хита­дуудта, солонгос яhатандал, япон арадтал ажал хэжэ шадахашьегүйбди, хэхэеэ hананашьегүйбди гэг­шэд манай дунда биил! Тиимэhээ худалаар хэ­лээд, хулгай хээд, архи уугаад, hанаа амархан hуугаашамнай бидэндэ, бу­ряадуудта, ехэ тааруу шэнги. Теэд үнэхөөрөө тиимэ гү?

Харуулшан ябанхаар, харыт хони ямаадаа!

Муугаар hурабал, ма­лайнгаа hүүл мушхахаа маанадтаяа үлэхэш гэжэ баабай эжынэр үхибүүдтээ урдань хэлэдэг бэлэй. Мүнөө болоходо, малай hүүл мушхахаhаа дээрэ юумэн үгы хэбэртэйл. Эгэ­эл тиигэжэ В. Филипповэй нэрэмжэтэ Хүдөө ажахын академиин захирал Галсан ДАРЕЕВ тэмдэглэнэ. Хотодо харуулшан болоод, алибаа дэлгүүр hахижа, hарын тур­шада 10-15 мянган түхэриг абахын түлөө зогсохын орондо, нютагтаа малаа хараад, олзо яагаад олохо тухай бодогты, ажал эмхид­хэгты гэжэ залуу дарга за­хина. Эгээл тиигэжэ шадаха мэргэжэлтэдые бэлдэжэ байнабди гэнэ.

 Сагаан эдеэнэйнь тyлөө сагаадуулыт гарыень!

Нютагтаа үдхэhэн ма­лай мяхан, hүн эрилтэтэй, хүдөөгөөрхинэй урмашамаар үнэ сэнтэй hаань, Буряад Улас­най, бүхы Ород гүрэмнайшье өөдөө бодохо hэн.

Хүдөө нютагаар хүнүүд үсөөн. Хүдөөгөө hэргээхын тулада хүн зонhоо hайн сэн­гээр шанартай hү худалдан абажа, үйлэдбэриеэ ябуул­ха байгаабди", - гээд, улас түрын болон олониитын ажал ябуулагша Бато Семё­нов дабтан-дабтан хэлэнэ.

Холын хари гүрэнүүдhээ асарhан эдеэгээр бэеэ хор­ложо байнхаар, ямаршье холисогүй нютагайнгаа сэбэр хоол эдижэ үндыhэн үхибүүдшье шанганууд бай­хал гээд нэмэhүү.

Тобшолол

Мал ажал – мэхэгүй ажал. Унаhан малгайгаа абаха сүлөөгүй малай хойноhоо ябагдадаг. Тэжээл бэлдэхэ, унтари хэбтэрииень түхеэрхэ, шабааhа түүхэ, харюулха, уhалха...

Эдэ бүгэдые би, жэшээнь, багаhаа хэлсээб. Гэртээ аба эжымнай олзо оршоёо тооложол байдаг hэн. Бүтэн жэлэй туршада үнеэднай бэлшэдэг бэлэй. Гахаймнайшье hаа, бэлшээриин hэн. Талхандаа хала­ахай хэжэ бусалгаха даа. Гахайнуудаа ганса талхаар байлгаа hаа, өөрыгөө «эди­жэрхихэл» гэлдэхэ. Хэдэн жэлдэ хойноhоонь ябажа үдхэhэн малайнгаа мяха хотын хүйхэр наймаашадта хямдаар тушаагаад, урмаа хухархаар байгдаа юм шуу. Олзо багатайень ойлгоhон манайхин мүнөө мал гэхэеэ болинхой. Тахяашье харахаяа hанадаггүй – олзогүй гэдэг. Иимэ жэшээнүүд – зүндөө. Тиимэhээл хүдөөгөөрхин хо­тын захаар түрисэлдэнэ.

Хүн бүхэмнай хоолойгоо тэ­жээхын лэ түлөө ажал хэнэ гээшэ. Тиихэдээ хүдэлhэнэйнгээ зэргэ хүрэнгэтэй байхаяа хүсэнэ ха юм.