​Бүлеэн шулуун

Байгал далай дээрэ сагаан манан бударжа, тунгалаг ногоон долгёо тэрэ уурал һабһуулан, мүльһэтэһэн хайр шулуутай эрье тээшэ сухалтайгаар түлхижэ байба.

- Иимэ ехэ уһан хүрэхэ юм гү? - гэхэдэмни, Татьяна:

- Хүрэхэ сагынь дүтэлөөд лэ, иигэжэ уурлажа байна ха юм. Удахагүй манай Ольхон олтирогто шаргаар хүрэхөөр болохо, - гэбэ.

Хорёод алда үргэнтэй эрьеын харгы дээрэ шулуун хабсагай тонгойжо, тэрэ хабсагай дээрэ саһан титим үмдэһэн хэдэн гунагар нарһан ёройлдожо байна. Харгын халта үргэдэһэн газарта хэдэн хөөрхэн байшантай тогтолгын тосхохон, модон хаалтын саана гохынгоо мүльһэтэй гэнжэ уһа руу хаяһан томо хара пароход харагдана. Ногоон далай соо зогсоһон хара пароходой капитан: «Агнууриин үедэ ерээ һаашни, шамайе Ольхон хүргэжэ, омуль шаража үгэхэб», - гэһэн юм.

Теэд би хожомдожо ерээб.

Шандаган малгайтай, бага зэргэ халсарһан оодон хэрмэн дэгэлтэй, нилээд ехэдэһэн валенка гуталтай Татьяные харахада, ехэ дулаахан. Хасарынь улаа бутаржа, номгон сэнхир нюдэниинь далайн тунгалаг долгинһоо дутуугүй туяа сасаруулна.

Тэрэ намайе урин дулаанаар хараад:

- Манай Ольхон хэдыш жэжэ һаа, тэндэ хамаг юумэн бии. Уула уһан, ой модон, хээрэ тала, тэрээнһээ байтагай үшөө элһэн губи бии. Та манай Ольхондо заал һаа нэгэ ошооройгты. Байгал далайе үзэһэн хүн заабол эрьежэ ерэдэг юм, - гээ бэлэй.

- Таниие үзэһэн хүн эрьежэ заабол ерэхэ, - гэхэдэмни, шандаган малгайгаа ара тээшэнь дараад, хабсагайн оройн хэдэн нарһанай сууряататар ханхинаса энеэхэдээ, баяртай, дуратай байһанаа эдир залуухан хүнэй маягаар мэдүүлээ бэлэй. Хатуу һэеы гуталаараа мүльһэндэ барисалдаһан хэдэн монсогор шулуу буталжа, эхын умай соо хэбтэһэн бишыхан амитанай түхэлтэй мүлигэр хүхэхэн шулуу абажа, альган соогоо барисагаагаад:

- Танда дурасхаал болгоё, - гэжэ үгэхэдэнь, тэрэ хөөрхэн шулууниинь бүлеэн болоһон байгаа һэн.

Мүнөөш барихада, тэрэ шулуун бүлеэн, дулаан хэбээрээ байдаг.

Сэнгийн Эрдэнэ